Ares
Forumleiding
Maatschappelijk beeld van de luier
Baby’s en peuters dragen luiers, dat is een feit waar niemand raar van opkijkt. Maar zodra het kan, proberen ouders hun kinderen zindelijk te maken. Luiers zijn ineens niet meer cool, op het potje gaan en stoere onderbroeken dragen, dat is de nieuwe norm! Het is een verwachtingspatroon dat kinderen van een bepaalde leeftijd geen luiers meer hoeven te dragen. In groep 1 van de basisschool is de norm toch echt wel dat een kind gewoon zindelijk is. Luiers, dat is iets voor baby’s.
Van jongs af aan prenten we kinderen in dat ‘groter worden, sterker worden, meer weten’ allemaal iets goeds is. Wie kent het niet, zo’n volwassene die een kind complimenteert met het feit dat hij/zij alweer zoveel gegroeid is: “Oh wat ben je toch weer gegroeid sinds dat ik je gezien heb!”
Zodra een kind zelf wat ouder is, wordt alles wat met baby’s of peuters te maken heeft al gauw neergezet als iets wat ‘minder’ is. “Je bent toch geen baby meer?!?” is vaak een argument dat ouders, meesters en juffen tegen kinderen gebruiken. Op die manier worden luiers ineens iets waar kinderen nog maar weinig mee te maken willen hebben.
Tweestrijd
Echter, iemand die AB/DL is, heeft de negatieve associatie zich niet eigen gemaakt. Natuurlijk, je weet wel dat anderen luiers niet cool vinden. Je weet dat iemand van jouw leeftijd ‘geen luiers hoort te dragen’. Maar daar verlang je wel naar. En bij dat verlangen horen ook positieve gevoelens als: geborgenheid, warmte, onbezorgdheid, opwinding, etc.
Naarmate een kind met AB/DL-gevoelens ouder wordt, komt er steeds meer een tweestrijd. Maatschappelijk gezien wordt het steeds vreemder om op jouw leeftijd nog naar luiers te verlangen, men verwacht iets anders van je. Aan de andere kant worden de gevoelens, het verlangen, steeds sterker.
Iets wat eerst nog slechts een fascinatie voor een object (luiers) was, krijgt voor velen in de pubertijd een nog andere lading. Er komt bij velen dan ook een seksueel aspect bij kijken. Vaak is dat ook het moment iemand voor het eerst luiers gaat kopen en/of er informatie over op gaat zoeken op het internet.
In de knoop met jezelf
Onzekerheid omtrent eigen lichaam, seksualiteit & identiteit is iets wat eigenlijk gewoonweg hoort bij de pubertijd. Maar jongeren die AB/DL zijn, kunnen soms best wel met zichzelf in de knoop zitten hierdoor. Je wil als puber vaak ‘cool’ gevonden worden. Luiers zijn dan echt alles behalve cool… En dan komt ook vaak nog een de liefde om de hoek kijken, hoe ga je dit ooit een plekje kunnen geven binnen een relatie…? Zou er überhaupt één iemand op deze wereld zijn die dit van mij kan accepteren...? Je voelt je eenzaam hierin. Het is iets waar je (in je gedachten) veel mee bezig bent, maar je hebt niemand om het mee te delen.
Als AB/DL’s voor het eerst dingen in de praktijk gaan brengen, gaat dat vaak nogal met ups & downs. Het ene moment zijn luiers zo’n beetje het enige waar iemand nog aan kan denken, even later wil men er niks meer mee te maken hebben. Er zijn genoeg verhalen bekend van mensen die honderden euro’s aan luiers, rompers, speentjes, etc, weggooien omdat ze er even genoeg van hebben. Ze ‘besluiten ermee te stoppen’.
Later wordt het vaak allemaal wat stabieler, al zijn er ook mensen die deze hele erge ups & downs eigenlijk altijd houden.
Zelfacceptatie!
Maar hoe kun je er nou voor zorgen dat het allemaal wat stabieler wordt? Niet meer zo onzeker over jezelf? Geen grote ups & downs? Geen slecht zelfbeeld? Geen angst voor relaties?
Je zult jezelf moeten accepteren!
Daarom hier een aantal statements, gevolgd door wat concrete tips:
Statements:
- Het niet accepteren van jezelf is geen optie! Als jij deze gevoelens hebt, dan is dat zo. Het heeft geen enkele zin om te hopen dat dit voorbij gaat. Natuurlijk, je kunt het onderdrukken, maar daar ga je niet gelukkig van worden. Er zijn geen gevallen bekend van AB/DL’s die van hun gevoelens ‘genezen’ zijn.
- Je doet er niemand kwaad mee! Jouw gevoelens (en daar uiting aan geven), doen niemand kwaad. Er zijn tal van verlangens die schadelijk kunnen zijn voor mens of dier, dit is dat niet!
- Je bent wie je bent, en dat is goed! Wat anderen eventueel hiervan zouden kunnen vinden…? Dat is eigenlijk totaal irrelevant. Je leeft je eigen leven, je leeft niet voor een ander!
- Die fijne gevoelens als geborgenheid, liefde, warmte, het relaxende, etc, die komen kijken bij AB/DL, weet je dat er heel veel mensen op deze wereld zijn die deze gevoelens maar moeilijk kunnen ervaren?
- Je bent ook absoluut niet de enige. In Nederland & België zijn er al duizenden met gevoelens net zoals jij. En je kunt het ook breder trekken als je wilt. Op gebied van seksualiteit is de mensen onderling enorm verschillend. Er zijn zoveel fetisjis, kinks, etc. In het geheel van deze diversiteit zijn wij AB/DL’s ook maar ‘één van de velen’.
Tips:
- Oriënteer je online (zoals je nu ook doet). Je zult zien dat er wereldwijd eigenlijk een grote gemeenschap van AB/DL’s is. Er zijn zoveel mensen, net zoals jij.
- Word online actief. Door berichten te posten, te chatten, verhalen te schrijven, foto’s te maken, etc, raak je veel meer betrokken met andere AB/DL’s. We zijn met velen, er is altijd wel iemand waarmee het klikt.
- Spreek eens met iemand af. Zeker als je dit voor het eerst doet, doe je dat niet van de één op de andere dag. Maar zoals gezegd, er zijn duizenden AB/DL’s in Nederland en België. Daar zitten gegarandeerd mensen tussen waarmee je het heel goed kunt vinden. Je moet ze alleen wel zien te vinden.
- Bezoek eens een bijeenkomst. Er zijn zowel in Nederland & België (en uiteraard ook in andere landen) bijeenkomsten speciaal voor AB/DL’s. Het klinkt misschien spannend, maar het is voor velen achteraf gezien eens stap waarvan ze spijt hebben dat ze die niet eerder gemaakt hebben. Het doet veel op het gebied van zelfacceptatie om toch een mensen te zien en spreken die net zoals jij ABDL zijn.
* Mocht je nou echt héél erg in de knoop zitten met jezelf, weet dat je met zoiets als dit altijd langs kunt bij je huisarts. Een huisarts heeft een medisch beroepsgeheim en zal hier altijd heel zorgvuldig mee om gaan. Als het nodig is, kan een huisarts je doorverwijzen naar psycholoog die getraind is op bijvoorbeeld het gebied van fetisjisme.
Baby’s en peuters dragen luiers, dat is een feit waar niemand raar van opkijkt. Maar zodra het kan, proberen ouders hun kinderen zindelijk te maken. Luiers zijn ineens niet meer cool, op het potje gaan en stoere onderbroeken dragen, dat is de nieuwe norm! Het is een verwachtingspatroon dat kinderen van een bepaalde leeftijd geen luiers meer hoeven te dragen. In groep 1 van de basisschool is de norm toch echt wel dat een kind gewoon zindelijk is. Luiers, dat is iets voor baby’s.
Van jongs af aan prenten we kinderen in dat ‘groter worden, sterker worden, meer weten’ allemaal iets goeds is. Wie kent het niet, zo’n volwassene die een kind complimenteert met het feit dat hij/zij alweer zoveel gegroeid is: “Oh wat ben je toch weer gegroeid sinds dat ik je gezien heb!”
Zodra een kind zelf wat ouder is, wordt alles wat met baby’s of peuters te maken heeft al gauw neergezet als iets wat ‘minder’ is. “Je bent toch geen baby meer?!?” is vaak een argument dat ouders, meesters en juffen tegen kinderen gebruiken. Op die manier worden luiers ineens iets waar kinderen nog maar weinig mee te maken willen hebben.
Tweestrijd
Echter, iemand die AB/DL is, heeft de negatieve associatie zich niet eigen gemaakt. Natuurlijk, je weet wel dat anderen luiers niet cool vinden. Je weet dat iemand van jouw leeftijd ‘geen luiers hoort te dragen’. Maar daar verlang je wel naar. En bij dat verlangen horen ook positieve gevoelens als: geborgenheid, warmte, onbezorgdheid, opwinding, etc.
Naarmate een kind met AB/DL-gevoelens ouder wordt, komt er steeds meer een tweestrijd. Maatschappelijk gezien wordt het steeds vreemder om op jouw leeftijd nog naar luiers te verlangen, men verwacht iets anders van je. Aan de andere kant worden de gevoelens, het verlangen, steeds sterker.
Iets wat eerst nog slechts een fascinatie voor een object (luiers) was, krijgt voor velen in de pubertijd een nog andere lading. Er komt bij velen dan ook een seksueel aspect bij kijken. Vaak is dat ook het moment iemand voor het eerst luiers gaat kopen en/of er informatie over op gaat zoeken op het internet.
In de knoop met jezelf
Onzekerheid omtrent eigen lichaam, seksualiteit & identiteit is iets wat eigenlijk gewoonweg hoort bij de pubertijd. Maar jongeren die AB/DL zijn, kunnen soms best wel met zichzelf in de knoop zitten hierdoor. Je wil als puber vaak ‘cool’ gevonden worden. Luiers zijn dan echt alles behalve cool… En dan komt ook vaak nog een de liefde om de hoek kijken, hoe ga je dit ooit een plekje kunnen geven binnen een relatie…? Zou er überhaupt één iemand op deze wereld zijn die dit van mij kan accepteren...? Je voelt je eenzaam hierin. Het is iets waar je (in je gedachten) veel mee bezig bent, maar je hebt niemand om het mee te delen.
Als AB/DL’s voor het eerst dingen in de praktijk gaan brengen, gaat dat vaak nogal met ups & downs. Het ene moment zijn luiers zo’n beetje het enige waar iemand nog aan kan denken, even later wil men er niks meer mee te maken hebben. Er zijn genoeg verhalen bekend van mensen die honderden euro’s aan luiers, rompers, speentjes, etc, weggooien omdat ze er even genoeg van hebben. Ze ‘besluiten ermee te stoppen’.
Later wordt het vaak allemaal wat stabieler, al zijn er ook mensen die deze hele erge ups & downs eigenlijk altijd houden.
Zelfacceptatie!
Maar hoe kun je er nou voor zorgen dat het allemaal wat stabieler wordt? Niet meer zo onzeker over jezelf? Geen grote ups & downs? Geen slecht zelfbeeld? Geen angst voor relaties?
Je zult jezelf moeten accepteren!
Daarom hier een aantal statements, gevolgd door wat concrete tips:
Statements:
- Het niet accepteren van jezelf is geen optie! Als jij deze gevoelens hebt, dan is dat zo. Het heeft geen enkele zin om te hopen dat dit voorbij gaat. Natuurlijk, je kunt het onderdrukken, maar daar ga je niet gelukkig van worden. Er zijn geen gevallen bekend van AB/DL’s die van hun gevoelens ‘genezen’ zijn.
- Je doet er niemand kwaad mee! Jouw gevoelens (en daar uiting aan geven), doen niemand kwaad. Er zijn tal van verlangens die schadelijk kunnen zijn voor mens of dier, dit is dat niet!
- Je bent wie je bent, en dat is goed! Wat anderen eventueel hiervan zouden kunnen vinden…? Dat is eigenlijk totaal irrelevant. Je leeft je eigen leven, je leeft niet voor een ander!
- Die fijne gevoelens als geborgenheid, liefde, warmte, het relaxende, etc, die komen kijken bij AB/DL, weet je dat er heel veel mensen op deze wereld zijn die deze gevoelens maar moeilijk kunnen ervaren?
- Je bent ook absoluut niet de enige. In Nederland & België zijn er al duizenden met gevoelens net zoals jij. En je kunt het ook breder trekken als je wilt. Op gebied van seksualiteit is de mensen onderling enorm verschillend. Er zijn zoveel fetisjis, kinks, etc. In het geheel van deze diversiteit zijn wij AB/DL’s ook maar ‘één van de velen’.
Tips:
- Oriënteer je online (zoals je nu ook doet). Je zult zien dat er wereldwijd eigenlijk een grote gemeenschap van AB/DL’s is. Er zijn zoveel mensen, net zoals jij.
- Word online actief. Door berichten te posten, te chatten, verhalen te schrijven, foto’s te maken, etc, raak je veel meer betrokken met andere AB/DL’s. We zijn met velen, er is altijd wel iemand waarmee het klikt.
- Spreek eens met iemand af. Zeker als je dit voor het eerst doet, doe je dat niet van de één op de andere dag. Maar zoals gezegd, er zijn duizenden AB/DL’s in Nederland en België. Daar zitten gegarandeerd mensen tussen waarmee je het heel goed kunt vinden. Je moet ze alleen wel zien te vinden.
- Bezoek eens een bijeenkomst. Er zijn zowel in Nederland & België (en uiteraard ook in andere landen) bijeenkomsten speciaal voor AB/DL’s. Het klinkt misschien spannend, maar het is voor velen achteraf gezien eens stap waarvan ze spijt hebben dat ze die niet eerder gemaakt hebben. Het doet veel op het gebied van zelfacceptatie om toch een mensen te zien en spreken die net zoals jij ABDL zijn.
* Mocht je nou echt héél erg in de knoop zitten met jezelf, weet dat je met zoiets als dit altijd langs kunt bij je huisarts. Een huisarts heeft een medisch beroepsgeheim en zal hier altijd heel zorgvuldig mee om gaan. Als het nodig is, kan een huisarts je doorverwijzen naar psycholoog die getraind is op bijvoorbeeld het gebied van fetisjisme.
