Ares
Forumleiding
Had Je Maar Beter Je Best Moeten Doen
Dit verhaal heb ik van oorsprong zo’n 6 jaar geleden al geschreven. Destijds had ik het weer van de site verwijderd, maar ik heb besloten om een verbeterde versie van destijds weer op deze site te zetten.
Aanbevelingen, of goed onderbouwde kritiek vind ik fijn om te krijgen.
Tot slot: Dit verhaal is pure fictie, als er overeenkomsten met in het echt bestaande personen/ gebeurtenissen/locaties zijn deze puur toeval.
-----------------------------
Eventjes wat informatie
- Thomas is een 18 jarige jongen, en zit in 6 VWO
- Hij is zo’n iemand die makkelijk nog 3 extra vakken erbij zou kunnen doen, maar omdat hij aardslui is doet hij niet meer dan wat strict noodzakelijk is.
- Hij zit vaak een beetje te dagdromen, en rookt wel eens een joint samen met zijn vrienden.
- Hij heeft meestal ietwat onverzorgd halflang haar, het boeit hem niet heel erg hoe hij eruit ziet, zolang anderen hem maar niet lelijk vinden.
- Hij is niet echt druk, maar vind het wel leuk om zo nu en dan zich een beetje rebels te gedragen, en tegendraads te zijn.
-----------------------------------
Inhoudsopgave
Hoofdstuk 1. Het rapport
Hoofdstuk 2. Gesprek
Hoofdstuk 3. Contract
Hoofdstuk 4. Het 4e blok
Hoofdstuk 5. Vakantie en transport
Hoofdstuk 6. De voorbereiding
Hoofdstuk 7. Help waar ben ik in terecht gekomen!
Hoofdstuk 8. Wakker worden
-----------------------------------------------------------------------------
1. Het rapport
“YEEEYYY BIJNA WEEKEND!!!!!” schreeuwde Thomas door de klas.
“Nou nou nou, niet zo door de klas schreeuwen Thomas, anders kan het zomaar zo zijn dat jij na deze les nog niet van je weekend kan genieten,” zei mevrouw Van der Graaf. (Docente Nederlands, en tevens de mentrix van Thomas).
Thomas ging vervolgens rustig zitten. Mevrouw Van der Graaf begon aan haar les. “Vandaag is, zoals jullie weten, het 3e kwartaal officieel ten einde, en jullie weten wat dat betekend… Rapporten!!!”
Ze had zo’n blik op haar gezicht waarvan je gewoon kunt aflezen dat ze ervan geniet dat er bij sommige leerlingen nu het angstzweet langs de oksels naar beneden druipt dacht Thomas. Ze heeft ook altijd van die cynische/saddistische opmerkingen, je merkt dat ze totaal niet onder de indruk is van de altijd zo stoere jongens in de klas. Ze geniet er vooral van om jongens te kleineren, als je even met je hoofd in je armen rust krijg je vaak een kleinerende opmerking als: “Zozo is dit jongetje een beetje moe omdat hij gisteravond zo laat is opgebleven voor Sesamstraat?”
Na een hele saaie 30 minuten over onwelvoegelijkevoornaamzetsels of zoiets vond mevrouw Van der Graaf het tijd om de rapporten uit te delen. Één voor één riep ze leerlingen naar voren om hun rapport op te halen. Bij elke leerling had ze een kort boodschapje, “schepje er bovenop” of “goed bezig.”
Toen de bel ging had iedereen z’n rapport, behalve Thomas. Alle klasgenootjes liepen de klas uit, Thomas bleef zitten, hij voelde de bui al hangen.
In plaats van Thomas naar zich toe te roepen ging mevrouw Van der Graaf ging tegenover Thomas zitten.
“Zo Thomas. Ik heb jou alleen achtergelaten, want ik wil met jou een wat diepgaander gesprek.”
“O” zei Thomas.
“Heb je zelf enig idee waarom ik dat zou doen?”
“Nee” luide het antwoord van Thomas.
“Goh we zijn niet erg spraakzaam vandaag geloof ik, dus ik zal jou wel even het een en het ander vertellen, en dan hoef jij alleen maar te luisteren” Thomas knikte en zweeg.
“Oké, ik heb zelden ZO’N SLECHT RAPPORT gezien. 11 minpunten! Laten we even naar de feiten kijken. Met 0,1 of 2 minpunten ben je sowieso over, met 3 tot 5 ben je een bespreekgeval. Het lijkt misschien onmogelijk om het jaar nog te halen, maar ik weet zeker dat jij dat wel kan. Ik zie best wel dat jij een intelligente jongen bent, en dat weet jij zelf ook. Maar het probleem is, dat jongens zoals jij luie donders zijn!”
*Thomas zit onderuit gezakt en geeft geen krimp*
“Dit wat ik nu ga zeggen mag officieel niet, maar ik doe het toch; als jij het voor elkaar krijgt om aan het eind van het 4e kwartaal 5 minpunten of minder te staan, dan zal ik ervoor zorgen dat jij sowieso over gaat. Dan hoef jij er dus niet over in te zitten dat je dan eigenlijk een bespreekgeval zou zijn.”
*Thomas lijkt enigszins geïnteresseerd, en komt iets meer overeind in zijn stoel en doet zijn ogen wat verder open*
“Maar het komt er dus op neer dat jij eens iets aan je school zou moeten doen. En niet alleen op school, maar ook thuis! En daarom zal ik je moeder eens uitnodigen voor een goed gesprek op school”
*Thomas lijkt zich nu ietwat ongemakkelijk te voelen*
“Ik zal je moeder eens inlichten over je werkhouding. En ik ga maar eens aan je moeder vertellen dat jij dagelijks in de pauzes aan het blowen bent!
Thomas krijgt een rood hoofd, en de paniek is van zijn gezicht af te lezen. Hij realiseert zich dat zijn ouders op z’n zachts gezegd niet erg bij zouden zijn als zij dit te horen kregen
“Wa-wa-wat!?”
Stotterde Thomas. Hij leek even echt in paniek, maar snel herpakt Thomas zich: “Maar mevrouw, wat zegt u nu? Hoe durft u mij hiervan te beschuldigen? Ik ben überhaupt nog nooit van mijn leven in de buurt van drugs geweest. En u kunt mij niet zomaar beschuldigen, als u voor dit verwijt geen bewijs heeft!”
Mevrouw van der Graaf lijkt niet onder de indruk:
“Kom op Thomas, je zat afgelopen woensdag nog knetter stoned in de klas. Je ogen leken wel in brand te staan, je zat maar sloom naar buiten te staren, en opeens uit het niets kreeg je 10 minuten de slappe lach.”
“Nou dit zijn nog steeds geen bewijzen” zei Thomas. “En bovendien heb ik last van hooikoorts, dus dat verklaart de rode ogen”
Mevrouw van der Graaf werd het nu een beetje zat, en besloot hem schaakmat te zetten
“Leuk dat je je er onderuit probeert te praten Thomas, maar dat gaat je niet lukken.”
Ik zal je ouders adviseren over een drugstest. Dan zal een dokter bloed bij je prikken, en aan de hand daarvan is te zien of je hebt geblowd. En als je daar geen zin in hebt, dan kun je het net zo goed gewoon bekennen.
Thomas hield niet zo van bloedprikken, en hij wist dat hij dan door de mand zou vallen, dus hij besloot het op te biechten…
“oh, en over dat overgaan met 5 minpunten... er is nog wel een kleine voorwaarde Thomas, maar dat regel ik wel met je ouders.”
Thomas keek verslagen voor zich uit. Op school kon hij alles maken, maar thuis... Hij zou ongetwijfeld een paar zware dagen tegemoed gaan...
2. Gesprek
Mevrouw Van der Graaf had telefonisch een afspraak gemaakt met de moeder van Thomas, om het bij een gesprek op school over Thomas zijn gedrag en zijn schoolresultaten te hebben.
Een week later was het zo ver, en Thomas zijn moeder arriveerde s‘avonds bij zijn school. Ze vroeg aan de balie waar ze mevrouw Van der Graaf kon vinden.
Toen ze het lokaal gevonden had ging ze naar binnen. Mevrouw Van der Graaf en de moeder van Thomas stelde zich aan elkaar voor en begonnen aan het gesprek.
Thomas z’n moeder leek tijdens het gesprek emotioneel te worden. Ze zei dat ze ook niet wist hoe ze haar zoon nou eens kon aansporen om eens wat aan zijn school te doen. Ze was bang dat er niks van hem terecht zou komen.
Toen confronteerde mevrouw Van der Graaf de moeder van Thomas met het drugsgebruik van Thomas.
Thomas z’n moeder barste in tranen uit. Ze zei dat ze al lang vermoedens had, maar ze wou het gewoon niet zien. Ze kon zich niet voorstellen dat haar zoon drugs zou gebruiken. Ze zei dat ze vond dat ze gefaald had bij het opvoeden van haar zoon. Ze dacht dat hij in de goot zou eindigen door haar slechte opvoeding.
Mevrouw Van der Graaf leek niet heel erg aangedaan. “Ach ja, je hebt er altijd wel een paar waar echt helemaal niks van terecht komt. Gek genoeg zijn de VWO’ers die zonder diploma school verlaten meestal nog het ergst, van dat soort is Thomas echt het prototype.”
Thomas zijn moeder sloeg haar handen voor haar gezicht en begon nog harder huilen.
“Ik heb gefaald als ouder. Ik weet ook niet wat ik met hem aan moet...”
“Nou, er is wel iets wat ik u te bieden heb. Zie het als de laatste strohalm.“ Zei mevrouw Van der Graaf.
“Oh alstublieft, help me!” Zei de moeder van Thomas.
“Nou het zit zo, ik heb eigenlijk bepaalde carrière plannen. Ik ben getrouwd met een vrouw die uit een zeer wegestelde familie komt. Het werk dat ik doe is puur omdat ik het leuk vind, geld speelt bij ons geen rol. ”
De wenkbrauwen van de moeder van Thomas schoten heel eventjes omhoog nadat ze begreep dat mevrouw Van der Graaf lesbisch was.
“Maar na nu een paar jaar hier op deze school te hebben gewerkt, ben ik toch tot de conclusie gekomen dat er teveel tijd in gaat zitten die ik aan andere zaken zou kunnen en willen besteden. Ik wil voornamelijk gewoon thuis bij mijn echtgenote zijn.
Aan de andere kant weet ik ook van mezelf: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik blijf gewoon graag met jongeren werken.
Ik heb het er met mijn vrouw over gehad, maar ik wil u een voorstel doen:
Thomas komt bij ons inwonen. Ik zal hem als particulier onderwijs bieden. Ik garandeer u dat hij bij mij zijn VWO diploma zal halen. Daarnaast zal ik hem ook proberen bij te sturen in zijn gedrag waar ik denk dat dat nodig is.
Nu zult u misschien denken ‘ja, maar particulier onderwijs, dat kost toch duizenden euro’s per jaar?’
Dat klopt normaal gesproken ook, maar ik wil hier niet aan verdienen. Ik doe het vanuit mijn passie voor het werken met jongeren.
En misschien denkt u dan nog ‘ja maar, als hij bij jullie gaat wonen dan brengt dat toch ook allemaal kosten met zich mee?’
Ook dat klopt, maar ik denk dat ik er ook wel wat voor terug krijg. Ik weet niet hoeveel Thomas bij u thuis aan het huishouden doet, maar in het kader van het ‘bijsturen in gedrag’, zal hij ook zeker bij ons zijn steentje bij moeten dragen.”
De moeder van Thomas moest het allemaal nog even laten bezinken, en zei dat ze het er met haar man over zou hebben. Zodra ze het beide een goed idee zouden vinden zouden ze later weer een afspraak met mevrouw Van der Graaf maken.
Thomas zijn ouders waren er na een week over uit, en vonden het uiteindelijk een goed idee. Het voelde alsof ze hun kind af stonden ter adoptie, maar het zou voor hemzelf waarschijnlijk het beste zijn. Alles beter dan zonder diploma van school en in de goot belanden.
Ze belde op naar mevrouw Van der Graaf. Ze kregen te horen dat ze een contract moesten tekenen, om alles juridisch gezien correct te doen.
Bij een vervolg afspraak bij mevrouw Van der Graaf kwamen dit keer Thomas zijn vader en moeder omdat zij allebei het contract moesten tekenen. Mevrouw Van der Graaf was erg zakelijk, en al snel schoof zei een te tekenen contract onder de neus van Thomas zijn ouders.
3. Contract
-----------------------------------------------------------------------
Door het ondertekenen van dit contract verklaren
de ouders/voogden van Thomas de Vries dat zij met
de volgende punten akkoord gaan:
- Dit contract is geldig indien Thomas de Vries dit jaar
op de middelbare school niet zal halen. En zal van
in werking treden op de eerste schooldag van het
komende schooljaar.
- Thomas zal voor een periode van zeker 2 jaar in
zijn vrijheden beperkt worden. Dit houdt in dat al zijn
huidige contacten worden verbroken, ook dat met jullie
als ouders. Verder kan hij niet zonder toezicht het
huis van Van der Graaf verlaten.
- Thomas zal omstreden expirimentele therapieën
ondergaan die niet gebruikelijk zijn in de
Nederlandse staat.¹
- Het hele programma dient geheim te blijven.
- Het programma kan niet verkort worden,
wel verlengd met instemming van beide partijen.
¹. De omstreden Therapieën zullen niet leiden tot
(blijvend) lichamelijk letstel. Lijfstraffen kunnen worden
toegepast, maar zullen niet onze daarvoor vastgestelde
normen overschrijden, om zo het welzijn van de cliënt
niet in gevaar te brengen.
Hier te tekenen: __________
-----------------------------------------------------------------------
Het sumiere vage contract deed de werkbrauwen van de ouders van Thomas meer dan eens fronzen, maar uiteindelijk besloten ze om te tekenen, zonder medeweten van Thomas.
4. Het 4e Blok
Nadat hij thuis nog vele preken had moeten aanhoren over zijn inzet op school deed hij nog steeds bijna niks aan school. Ook meerdere gesprekken met mevrouw Van der Graaf konden hem niet overhalen om toch eens zijn best te gaan doen.
Thomas dacht dat het allemaal wel goed zou komen. Hij had immers alle voorgaande jaren ook gehaald. En hij had ook al die jaren nooit wat aan school gedaan. Alleen altijd in de allerlaatste week, want dan hadden ze een repetitieweek, waarin de cijfers van de repetities dubbel telde. Hij deed dan 1 week z’n best, en dan haalde hij zulke hoge cijfers, dat hij uiteindelijk met hoogstens 1 of 2 minpunten overging. Maar nu stond hij 11 minpunten. Dat is toch wel fors meer dan in voorgaande jaren. Thomas ging toch ook wel een beetje twijfelen of hij het jaar wel zou halen. “Maarja”dacht hij. “Dan blijf ik toch lekker een jaartje zitten. Wat boeit dat eigenlijk? Nog 1 jaartje extra op school lekker chillen, want een hbo of gaan werken zou vast veel zwaarder dan de middelbare school zijn”.
Toen uiteindelijk de laatste repetitieweek naderde had Thomas zich er eigenlijk al bij neergelegd dat hij zou blijven zitten. Maar om z’n moeder niet teleur te willen stellen deed hij alsof hij er nog voor ging. Hij deed zowaar voor hij eerst dit jaar thuis z’n economieboek een keer open, en ging er een beetje in zitten lezen.
Toen de repetitieweek voorbij was, wist Thomas het zeker. Hij zou blijven zitten. Hij had alleen een goed gevoel over zijn economie toets, en de rest ging bagger.
Toen de resultaten binnen kwamen bleek Thomas een vooruitziende blik te hebben.
Hij had alleen maar onvoldoendes, op economie na, daar had hij een 8 voor.
Toen mevrouw Van der Graaf de laatste rapporten van het jaar uitdeelde zei ze tegen Thomas het volgende: “Zozo Thomas, helaas blijf je zitten, maar ik kan wel zien dat jij flink je best hebt gedaan! 10 minpunten in plaats van 11.” Ze klapte in haar handen. “Ik denk dat jij later nog eens spijt zult krijgen omdat je dit jaar niet je best hebt gedaan”
“Hoezo spijt?” antwoorde Thomas. “Ik ga het volgende jaar wel gewoon halen hoor, dus ik zou niet weten waar ik later spijt van zou krijgen. Sterker nog, ik vind het eigenlijk wel goed van mezelf, ik heb namelijk dit hele jaar ervaren als een grote vakantie. Best wel lekker toch?”
Mevrouw Van der Graaf zweeg, ze glimlachte een beetje op een rare manier. “Volgend jaar gaat het vast anders worden.”
Thomas werd er een beetje bang van…
Thomas had het jaar dus niet gehaald, en dacht dus dat hij volgend jaar weer in 6 VWO zou zitten. Maar eerst ging hij nog even lekker genieten van zijn vakantie…
5. Vakantie en transport
Thomas deed lekker helemaal niks in de vakantie. Er waren al 5 weken voorbij, de laatste week van de vakantie was aangebroken.
Mevrouw Van der Graaf had contact opgenomen met de moeder van Thomas. Ze wilden voorbereidingen treffen, want hoe zouden ze ervoor zorgen dat Thomas zomaar vrijwillig naar het huis van mevrouw Van der Graaf zou gaan?
Mevrouw Van der Graaf had een idee. Ze had een flesje met een sterk soort slaapmiddel. Ze vertelde aan de moeder van Thomas dat zij het stiekem een keer in het drinken van Thomas moest doen. Hij zou dan voor ongeveer 24 uur lang aan een stuk door slapen. En in die 24 uur zouden de ouders van Thomas hem met de auto bij mevrouw Van der Graaf kunnen brengen.
Op een dag bij het ontbijt had de moeder van Thomas het slaapmiddel in zijn sinaasappelsap gedaan.
Na het opdrinken daarvan zei Thomas al binnen een paar seconden dat hij zich bizar moe voelde, en even later lag hij met z’n hoofd op de ontbijttafel te slapen.
Thomas zijn ouder kwamen gelijk in actie, ze belde mevrouw Van der Graaf dat ze er aan zouden komen. Met z’n tweeën sleepte ze Thomas richting de auto.
Eenmaal aangekomen bij het huis van Mevrouw Van der Graaf belde ze aan.
Mevrouw Van der Graaf deed open, en ze hielp de ouders van Thomas met hem uit de auto te sjouwen, en vervolgens in haar huis op de bank te leggen.
“Oké” zei mevrouw Van der Graaf. “Het moment van afscheid is aangebroken. U zult na vandaag uw zoon 2 jaar lang niet meer zien.”
De moeder van Thomas gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. Z’n vader gaf hem een soort van bemoedigend schouderklopje, al merkte Thomas daar uiteraard niets van, want hij lag in een diepe slaap.
6. De voorbereiding
Het was 12 uur ‘s middags, Thomas zou pas op z’n vroegst morgenochtend om 9 uur wakker worden. Mevrouw Van der Graaf had alle tijd om goede voorbereidingen te treffen.
Het huis van mevrouw Van der Graaf leek van buiten op een normaal ietwat klein vrijstaand huis. Maar wat je van buiten niet kon zien was de enorme kelder die er onder zat. De kelder liep ver onder de grond door, en had verschillende kamers. De kamers waren ingericht voor het geheime werk dat ze vroeger deed met ontspoorde jongeren. Ze had een soort slaapkamer waar een wat ‘medisch sausje’ overheen was gegoten, een isoleercel en een straf-kamer.
Ze besloot dat Thomas het beste wakker kon worden in de slaapkamer. Ze had daar een goed stevig bed staan, waar ze lastige jongeren (indien nodig) goed aan kon vastbinden met behulp van de segufix die erop lag.
Ze sleepte Thomas langzaam de trap af richting de kelder. Onderweg stootte ze per ongeluk z’n hoofd tegen de trapleuning, maar hij sliep gewoon door.
Toen ze eenmaal in de slaapkamer was legde ze hem op het bed. Vervolgens begon ze hem helemaal uit te kleden. Toen hij eenmaal naakt op bed lag deed ze hem als eerst een dikke blauwe luier met 2 inleggers om. Daarna deed ze hem een effen witte pyjama aan. Toen bond ze hem vast aan bed in de segufix. Armen, buik, benen, alles lag vast.. Als laatste deed ze een hele grote speen in z’n mond die je met een plastic bandje achter z’n hoofd vast kan zetten, zodat hij hem onmogelijk uit kan spugen. Ook deed ze nog een blinddoek om, zodat hij morgen ochtend nog lang in onzekerheid zal verkeren.
Mevrouw Van der Graaf trok het bedlaken op tot aan zijn kin, en besloot om hem toen alleen te laten, en lekker verder te laten slapen. Ze verliet de kelder.
Mevrouw Van der Graaf had allemaal opname apparatuur in de kelder, zodat ze hem via monitoren, en geluidsboxen op de begane grond gewoon in de gaten kon houden. Ze zou vanavond naar bed gaan, en was van plan om de volgende dag al één van de meest vreselijke martelingen uit te voeren.
Ze was wel een ochtend mens, ze ging om 10 uur ’s avonds naar bed, en zette haar wekker om 6 uur ’s ochtends om er zeker van te zijn dat zij eerder wakker zou zijn dan Thomas.
Net voordat ze naar bed wou gaan, schoot haar nog wat te binnen. Ze ging nog snel even naar de kelder om nog even wat bij Thomas te doen. In de slaapkamer stond een medicijnkast. Mevrouw Van der Graaf snuffelde er even in, en toen pakte ze een plastic flesje waar zetpillen in zaten. Ze pakte er eentje uit, en ging met de pil naar Thomas. Ze stak haar hand in de luier van Thomas, en zocht naar zijn anus, toen ze die gevonden had duwde ze de zetpil er in. “Zo.” Zei ze. “Wat zul jij morgen ochtend toch gaan genieten van wat jou zal overkomen.” Gniffelde Mevrouw Van der Graaf.
Inmiddels was het al kwart over 10, en ging ze echt slapen.
7. Help waar ben ik in terecht gekomen!
De volgende ochtend werd mevrouw Van der Graaf wakker van haar wekker. Ze had er echt zin in vandaag. Maar eerst was ze van plan om een marteling uit te voeren die voor een patiënt een zeer grote psychische impact heeft.
Namelijk tot 7 uur ‘s avond niets doen!
Om kwart over 9 werd Thomas langzaam wakker. Hij was nog erg suf van het slaapmiddel, hij verkeerde eerst nog enige tijd in een semi-wakkerstand. Maar op een gegeven moment was hij toch echt wakker en deed z’n ogen open, maar hij zag niks! Hij knipperde een paar keer, maar het hielp niet. Hij voelde hoe er iets om z’n hoofd zat gebonden ter hoogte van zijn ogen. Z’n wimpers raakte hetgeen waar hij mee geblinkdoekt was. Hij merkte dat hij iets groots rubberachtigs in z’n mond had, maar hij kon het niet uitspugen! Z’n kaak voelde helemaal verkrampt. Hoe lang lag hij al zo?
Hij wou met z’n handen in z’n ogen wrijven en dat ding uit z’n mond halen, maar die bleken vastgebonden! Hij schrok zich een ongeluk en raakte in paniek. Schoppen, slaan, overeind komen, het lukte allemaal niet. Hij lag helemaal vast. Hij kon niks zien.
Thomas probeerde om hulp te schreeuwen, maar dat wat in zijn mond zat dempte het geluid.
Toen kwam het ergste, hij voelde erge buikkrampen. Hij had van die buikkrampen die je ervan bewust maken dat dunne ontlasting gaat krijgen.
Hij voelde hoe zijn darmen in de weer waren. Hij zou dit nooit lang vol kunnen houden.
Hij vroeg zich af hoe hij in deze situatie terecht zou zijn gekomen? Zou het een hele slechte grap van zijn vrienden zijn ofzo? Hij kon het zich niet voorstellen. Zou hij een ongeluk hebben gehad en nu in het ziekenhuis liggen? Hij bedacht allerlei scenario’s, van ontvoering tot gewoon een slechte nachtmerrie.
De darmkrampen werden erger, en hij begon zich voor te stellen hoe het zou zijn om in z'n onderbroek te poepen, voor zover het poep zou zijn, want hij zou zomaar aan de dunne kunnen zijn. Hij walgde van het idee, dat als hij niet snel naar een wc zou kunnen gaan hij het daadwerkelijk in z’n onderbroek moest doen.
Hij hield het nog zeker 30 minuten vol, maar de pijn werd te erg. De tranen rolde over z’n wangen, hij maakte kreunend geluid en maakte rare stuiptrekkingen met z’n lichaam. Hij deed een ultieme krachtsinspanning in de hoop dat hij opgemerkt zou worden door... tja, z’n vrienden? verpleegster? kidnapper?
Mevrouw Van der Graaf had ook al via een monitor gezien dat Thomas het een beetje lastig had, en ze zat met volle teugen te genieten achter een grootte monitor terwijl ze haar ontbijt op at. Ze zette speaker die het geluid uit de kelder verzond nog wat harder.
Thomas besefte dat hij z’n onderbroek zou bevuilen, en dacht erover na of hij zou proberen om maar een beetje te poepen, of echt alles er uit te persen.
Hij besloot om het zo weinig mogelijk te laten zijn, maar wel genoeg zodat hij geen erge last meer zou hebben van zijn buik.
Langzaam aan probeerde hij te ontspannen, en een klein beetje te poepen.
Eerst leek het te lukken, en hij voelde hoe hij een beetje in z’n onderbroek poepte. Maar zijn buik deed nog steeds zeer, dus hij besloot de druk op zijn darmen nog een beetje op te voeren.
En toen gebeurde het. Alsof je de kurk uit een flinke geschudde champagne fles schiet. Dat wat zich had opgehoopt in zijn darmen kwam er in volle vaart uit. Thomas het er geen controle meer over.
Het gevoel van hoe de ontlasting zich door zijn onderbroek verspreide deed hem walgen. Hij zou honderd en één woorden willen schreeuwen in de trant van ‘iew, gadver, jakkes, etc’.
Maar mevrouw zat aan de ontbijttafel met een flinke grijns op haar gezicht te luisteren naar “mmmppfffPPPFFMFMMFPP”.
Terwijl Thomas poepte hoorde hij zijn “onderbroek” kraken. Gebruik makend van de minimale bewegingsvrijheid die hij had, hoorde hij het weer. Opeens kwam Thomas tot de conclusie dat hij helemaal geen onderbroek aan had, maar een luier!
Iemand moest hem een luier hebben omgedaan. En hij wist zeker dat iemand ervoor had gezorgd dat hij hem zou gebruiken. Maar hij kon zich niet bedenken wie.
Ondertussen voelde hij zich heel erg vies. En langzaam aan werd de geur in de ruimte waar hij lag er ook niet aangenamer op. Hij voelde hoe de warme brei in zijn luier langzaam afkoelde. De luier nam wel wat vocht op, waardoor de substantie in zijn luier iets massiever werd.
Na nog een tijdje te liggen balen van de situatie waarin Thomas nu verkeerde, besloot hij dat hij maar beter weer kon gaan slapen. Dat lukte na een tijdje ook. Maar na een uurtje werd hij weer wakker. Hij voelde dat de massa in zijn luier afgekoeld was. Het voelde toch niet meer zo heel erg smerig als in het begin, maar de stank in de kamer was er niet minder op geworden.
En toen voelde hij opeens de druk op zijn blaas. Hij kon wel door de grond zakken. Hij kon zich het ontbijt van gisteren nog herinneren, hij had een grote mok thee gedronken en ook nog wat sinaasappelsap. maar van alles daarna wist hij gek genoeg niks meer.
Hij wist nog dat toen hij gisterochtend was opgestaan, hij gelijk naar de wc was geweest om te plassen.
Maar nu moest hij plassen van de thee en de sinaasappelsap.
Hij kon zichzelf wel voor z’n hoofd slaan, omdat hij niet had geprobeerd om te plassen toen hij ook moest poepen. Want hij realiseerde zich dat met een plas erbij alles waarschijnlijk weer viezer aan zou voelen.
Uiteindelijk kon hij ook de strijd tegen zijn blaas niet winnen, dus hij besloot z’n blaas te legen.
Eerst merkte hij weinig, omdat de plas eerst geabsorbeerd werd op de plek waar zijn penis de luier raakte. Maar toen die plek in zijn luier verzadigd raakte werd de plas daar niet meer geabsorbeerd, en liep de plas langzaam naar beneden. Hij voelde hoe de warme pis over z’n ballen stroomde, het gaf een beetje een branderig gevoel. Maar ergens, ergens voelde het ook wel lekker, zo dat warme vocht op z’n ballen. Maar hij kon er niet van genieten omdat hij het idee zo smerig vond.
Langzaam mengde de warme pis zich met de lauwe poep in zijn luier.
Als hij z’n lichaam bewoog voelde hij dat de warme zompige massa in zijn luier heen en weer schoof. Het was, by far, het smerigste wat hij ooit gevoelt had.
En tja, het was ochtendplas... Het klimaat in de ruimte waar hij lag, werd er niet beter op.
Angst over wat er zal komen, de walgelijke situatie waarin hij zich bevond, het werd hem teveel. Een combinatie van angst, woede en verdriet maakte iets in hem los. Het was een soort woedeaanval. Uit alle macht probeerde hij lost te komen, het moest eruit gezien hebben als iemand die een epileptische aanval had. Maar het enige resultaat was dat de inhoud van zijn luier zich meer verspreide. Uiteindelijk gaf Thomas het op, hij was verslagen. Al jammerend viel hij weer in slaap.
Wordt vervolgd
Dit verhaal heb ik van oorsprong zo’n 6 jaar geleden al geschreven. Destijds had ik het weer van de site verwijderd, maar ik heb besloten om een verbeterde versie van destijds weer op deze site te zetten.
Aanbevelingen, of goed onderbouwde kritiek vind ik fijn om te krijgen.
Tot slot: Dit verhaal is pure fictie, als er overeenkomsten met in het echt bestaande personen/ gebeurtenissen/locaties zijn deze puur toeval.
-----------------------------
Eventjes wat informatie
- Thomas is een 18 jarige jongen, en zit in 6 VWO
- Hij is zo’n iemand die makkelijk nog 3 extra vakken erbij zou kunnen doen, maar omdat hij aardslui is doet hij niet meer dan wat strict noodzakelijk is.
- Hij zit vaak een beetje te dagdromen, en rookt wel eens een joint samen met zijn vrienden.
- Hij heeft meestal ietwat onverzorgd halflang haar, het boeit hem niet heel erg hoe hij eruit ziet, zolang anderen hem maar niet lelijk vinden.
- Hij is niet echt druk, maar vind het wel leuk om zo nu en dan zich een beetje rebels te gedragen, en tegendraads te zijn.
-----------------------------------
Inhoudsopgave
Hoofdstuk 1. Het rapport
Hoofdstuk 2. Gesprek
Hoofdstuk 3. Contract
Hoofdstuk 4. Het 4e blok
Hoofdstuk 5. Vakantie en transport
Hoofdstuk 6. De voorbereiding
Hoofdstuk 7. Help waar ben ik in terecht gekomen!
Hoofdstuk 8. Wakker worden
-----------------------------------------------------------------------------
1. Het rapport
“YEEEYYY BIJNA WEEKEND!!!!!” schreeuwde Thomas door de klas.
“Nou nou nou, niet zo door de klas schreeuwen Thomas, anders kan het zomaar zo zijn dat jij na deze les nog niet van je weekend kan genieten,” zei mevrouw Van der Graaf. (Docente Nederlands, en tevens de mentrix van Thomas).
Thomas ging vervolgens rustig zitten. Mevrouw Van der Graaf begon aan haar les. “Vandaag is, zoals jullie weten, het 3e kwartaal officieel ten einde, en jullie weten wat dat betekend… Rapporten!!!”
Ze had zo’n blik op haar gezicht waarvan je gewoon kunt aflezen dat ze ervan geniet dat er bij sommige leerlingen nu het angstzweet langs de oksels naar beneden druipt dacht Thomas. Ze heeft ook altijd van die cynische/saddistische opmerkingen, je merkt dat ze totaal niet onder de indruk is van de altijd zo stoere jongens in de klas. Ze geniet er vooral van om jongens te kleineren, als je even met je hoofd in je armen rust krijg je vaak een kleinerende opmerking als: “Zozo is dit jongetje een beetje moe omdat hij gisteravond zo laat is opgebleven voor Sesamstraat?”
Na een hele saaie 30 minuten over onwelvoegelijkevoornaamzetsels of zoiets vond mevrouw Van der Graaf het tijd om de rapporten uit te delen. Één voor één riep ze leerlingen naar voren om hun rapport op te halen. Bij elke leerling had ze een kort boodschapje, “schepje er bovenop” of “goed bezig.”
Toen de bel ging had iedereen z’n rapport, behalve Thomas. Alle klasgenootjes liepen de klas uit, Thomas bleef zitten, hij voelde de bui al hangen.
In plaats van Thomas naar zich toe te roepen ging mevrouw Van der Graaf ging tegenover Thomas zitten.
“Zo Thomas. Ik heb jou alleen achtergelaten, want ik wil met jou een wat diepgaander gesprek.”
“O” zei Thomas.
“Heb je zelf enig idee waarom ik dat zou doen?”
“Nee” luide het antwoord van Thomas.
“Goh we zijn niet erg spraakzaam vandaag geloof ik, dus ik zal jou wel even het een en het ander vertellen, en dan hoef jij alleen maar te luisteren” Thomas knikte en zweeg.
“Oké, ik heb zelden ZO’N SLECHT RAPPORT gezien. 11 minpunten! Laten we even naar de feiten kijken. Met 0,1 of 2 minpunten ben je sowieso over, met 3 tot 5 ben je een bespreekgeval. Het lijkt misschien onmogelijk om het jaar nog te halen, maar ik weet zeker dat jij dat wel kan. Ik zie best wel dat jij een intelligente jongen bent, en dat weet jij zelf ook. Maar het probleem is, dat jongens zoals jij luie donders zijn!”
*Thomas zit onderuit gezakt en geeft geen krimp*
“Dit wat ik nu ga zeggen mag officieel niet, maar ik doe het toch; als jij het voor elkaar krijgt om aan het eind van het 4e kwartaal 5 minpunten of minder te staan, dan zal ik ervoor zorgen dat jij sowieso over gaat. Dan hoef jij er dus niet over in te zitten dat je dan eigenlijk een bespreekgeval zou zijn.”
*Thomas lijkt enigszins geïnteresseerd, en komt iets meer overeind in zijn stoel en doet zijn ogen wat verder open*
“Maar het komt er dus op neer dat jij eens iets aan je school zou moeten doen. En niet alleen op school, maar ook thuis! En daarom zal ik je moeder eens uitnodigen voor een goed gesprek op school”
*Thomas lijkt zich nu ietwat ongemakkelijk te voelen*
“Ik zal je moeder eens inlichten over je werkhouding. En ik ga maar eens aan je moeder vertellen dat jij dagelijks in de pauzes aan het blowen bent!
Thomas krijgt een rood hoofd, en de paniek is van zijn gezicht af te lezen. Hij realiseert zich dat zijn ouders op z’n zachts gezegd niet erg bij zouden zijn als zij dit te horen kregen
“Wa-wa-wat!?”
Stotterde Thomas. Hij leek even echt in paniek, maar snel herpakt Thomas zich: “Maar mevrouw, wat zegt u nu? Hoe durft u mij hiervan te beschuldigen? Ik ben überhaupt nog nooit van mijn leven in de buurt van drugs geweest. En u kunt mij niet zomaar beschuldigen, als u voor dit verwijt geen bewijs heeft!”
Mevrouw van der Graaf lijkt niet onder de indruk:
“Kom op Thomas, je zat afgelopen woensdag nog knetter stoned in de klas. Je ogen leken wel in brand te staan, je zat maar sloom naar buiten te staren, en opeens uit het niets kreeg je 10 minuten de slappe lach.”
“Nou dit zijn nog steeds geen bewijzen” zei Thomas. “En bovendien heb ik last van hooikoorts, dus dat verklaart de rode ogen”
Mevrouw van der Graaf werd het nu een beetje zat, en besloot hem schaakmat te zetten
“Leuk dat je je er onderuit probeert te praten Thomas, maar dat gaat je niet lukken.”
Ik zal je ouders adviseren over een drugstest. Dan zal een dokter bloed bij je prikken, en aan de hand daarvan is te zien of je hebt geblowd. En als je daar geen zin in hebt, dan kun je het net zo goed gewoon bekennen.
Thomas hield niet zo van bloedprikken, en hij wist dat hij dan door de mand zou vallen, dus hij besloot het op te biechten…
“oh, en over dat overgaan met 5 minpunten... er is nog wel een kleine voorwaarde Thomas, maar dat regel ik wel met je ouders.”
Thomas keek verslagen voor zich uit. Op school kon hij alles maken, maar thuis... Hij zou ongetwijfeld een paar zware dagen tegemoed gaan...
2. Gesprek
Mevrouw Van der Graaf had telefonisch een afspraak gemaakt met de moeder van Thomas, om het bij een gesprek op school over Thomas zijn gedrag en zijn schoolresultaten te hebben.
Een week later was het zo ver, en Thomas zijn moeder arriveerde s‘avonds bij zijn school. Ze vroeg aan de balie waar ze mevrouw Van der Graaf kon vinden.
Toen ze het lokaal gevonden had ging ze naar binnen. Mevrouw Van der Graaf en de moeder van Thomas stelde zich aan elkaar voor en begonnen aan het gesprek.
Thomas z’n moeder leek tijdens het gesprek emotioneel te worden. Ze zei dat ze ook niet wist hoe ze haar zoon nou eens kon aansporen om eens wat aan zijn school te doen. Ze was bang dat er niks van hem terecht zou komen.
Toen confronteerde mevrouw Van der Graaf de moeder van Thomas met het drugsgebruik van Thomas.
Thomas z’n moeder barste in tranen uit. Ze zei dat ze al lang vermoedens had, maar ze wou het gewoon niet zien. Ze kon zich niet voorstellen dat haar zoon drugs zou gebruiken. Ze zei dat ze vond dat ze gefaald had bij het opvoeden van haar zoon. Ze dacht dat hij in de goot zou eindigen door haar slechte opvoeding.
Mevrouw Van der Graaf leek niet heel erg aangedaan. “Ach ja, je hebt er altijd wel een paar waar echt helemaal niks van terecht komt. Gek genoeg zijn de VWO’ers die zonder diploma school verlaten meestal nog het ergst, van dat soort is Thomas echt het prototype.”
Thomas zijn moeder sloeg haar handen voor haar gezicht en begon nog harder huilen.
“Ik heb gefaald als ouder. Ik weet ook niet wat ik met hem aan moet...”
“Nou, er is wel iets wat ik u te bieden heb. Zie het als de laatste strohalm.“ Zei mevrouw Van der Graaf.
“Oh alstublieft, help me!” Zei de moeder van Thomas.
“Nou het zit zo, ik heb eigenlijk bepaalde carrière plannen. Ik ben getrouwd met een vrouw die uit een zeer wegestelde familie komt. Het werk dat ik doe is puur omdat ik het leuk vind, geld speelt bij ons geen rol. ”
De wenkbrauwen van de moeder van Thomas schoten heel eventjes omhoog nadat ze begreep dat mevrouw Van der Graaf lesbisch was.
“Maar na nu een paar jaar hier op deze school te hebben gewerkt, ben ik toch tot de conclusie gekomen dat er teveel tijd in gaat zitten die ik aan andere zaken zou kunnen en willen besteden. Ik wil voornamelijk gewoon thuis bij mijn echtgenote zijn.
Aan de andere kant weet ik ook van mezelf: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik blijf gewoon graag met jongeren werken.
Ik heb het er met mijn vrouw over gehad, maar ik wil u een voorstel doen:
Thomas komt bij ons inwonen. Ik zal hem als particulier onderwijs bieden. Ik garandeer u dat hij bij mij zijn VWO diploma zal halen. Daarnaast zal ik hem ook proberen bij te sturen in zijn gedrag waar ik denk dat dat nodig is.
Nu zult u misschien denken ‘ja, maar particulier onderwijs, dat kost toch duizenden euro’s per jaar?’
Dat klopt normaal gesproken ook, maar ik wil hier niet aan verdienen. Ik doe het vanuit mijn passie voor het werken met jongeren.
En misschien denkt u dan nog ‘ja maar, als hij bij jullie gaat wonen dan brengt dat toch ook allemaal kosten met zich mee?’
Ook dat klopt, maar ik denk dat ik er ook wel wat voor terug krijg. Ik weet niet hoeveel Thomas bij u thuis aan het huishouden doet, maar in het kader van het ‘bijsturen in gedrag’, zal hij ook zeker bij ons zijn steentje bij moeten dragen.”
De moeder van Thomas moest het allemaal nog even laten bezinken, en zei dat ze het er met haar man over zou hebben. Zodra ze het beide een goed idee zouden vinden zouden ze later weer een afspraak met mevrouw Van der Graaf maken.
Thomas zijn ouders waren er na een week over uit, en vonden het uiteindelijk een goed idee. Het voelde alsof ze hun kind af stonden ter adoptie, maar het zou voor hemzelf waarschijnlijk het beste zijn. Alles beter dan zonder diploma van school en in de goot belanden.
Ze belde op naar mevrouw Van der Graaf. Ze kregen te horen dat ze een contract moesten tekenen, om alles juridisch gezien correct te doen.
Bij een vervolg afspraak bij mevrouw Van der Graaf kwamen dit keer Thomas zijn vader en moeder omdat zij allebei het contract moesten tekenen. Mevrouw Van der Graaf was erg zakelijk, en al snel schoof zei een te tekenen contract onder de neus van Thomas zijn ouders.
3. Contract
-----------------------------------------------------------------------
Door het ondertekenen van dit contract verklaren
de ouders/voogden van Thomas de Vries dat zij met
de volgende punten akkoord gaan:
- Dit contract is geldig indien Thomas de Vries dit jaar
op de middelbare school niet zal halen. En zal van
in werking treden op de eerste schooldag van het
komende schooljaar.
- Thomas zal voor een periode van zeker 2 jaar in
zijn vrijheden beperkt worden. Dit houdt in dat al zijn
huidige contacten worden verbroken, ook dat met jullie
als ouders. Verder kan hij niet zonder toezicht het
huis van Van der Graaf verlaten.
- Thomas zal omstreden expirimentele therapieën
ondergaan die niet gebruikelijk zijn in de
Nederlandse staat.¹
- Het hele programma dient geheim te blijven.
- Het programma kan niet verkort worden,
wel verlengd met instemming van beide partijen.
¹. De omstreden Therapieën zullen niet leiden tot
(blijvend) lichamelijk letstel. Lijfstraffen kunnen worden
toegepast, maar zullen niet onze daarvoor vastgestelde
normen overschrijden, om zo het welzijn van de cliënt
niet in gevaar te brengen.
Hier te tekenen: __________
-----------------------------------------------------------------------
Het sumiere vage contract deed de werkbrauwen van de ouders van Thomas meer dan eens fronzen, maar uiteindelijk besloten ze om te tekenen, zonder medeweten van Thomas.
4. Het 4e Blok
Nadat hij thuis nog vele preken had moeten aanhoren over zijn inzet op school deed hij nog steeds bijna niks aan school. Ook meerdere gesprekken met mevrouw Van der Graaf konden hem niet overhalen om toch eens zijn best te gaan doen.
Thomas dacht dat het allemaal wel goed zou komen. Hij had immers alle voorgaande jaren ook gehaald. En hij had ook al die jaren nooit wat aan school gedaan. Alleen altijd in de allerlaatste week, want dan hadden ze een repetitieweek, waarin de cijfers van de repetities dubbel telde. Hij deed dan 1 week z’n best, en dan haalde hij zulke hoge cijfers, dat hij uiteindelijk met hoogstens 1 of 2 minpunten overging. Maar nu stond hij 11 minpunten. Dat is toch wel fors meer dan in voorgaande jaren. Thomas ging toch ook wel een beetje twijfelen of hij het jaar wel zou halen. “Maarja”dacht hij. “Dan blijf ik toch lekker een jaartje zitten. Wat boeit dat eigenlijk? Nog 1 jaartje extra op school lekker chillen, want een hbo of gaan werken zou vast veel zwaarder dan de middelbare school zijn”.
Toen uiteindelijk de laatste repetitieweek naderde had Thomas zich er eigenlijk al bij neergelegd dat hij zou blijven zitten. Maar om z’n moeder niet teleur te willen stellen deed hij alsof hij er nog voor ging. Hij deed zowaar voor hij eerst dit jaar thuis z’n economieboek een keer open, en ging er een beetje in zitten lezen.
Toen de repetitieweek voorbij was, wist Thomas het zeker. Hij zou blijven zitten. Hij had alleen een goed gevoel over zijn economie toets, en de rest ging bagger.
Toen de resultaten binnen kwamen bleek Thomas een vooruitziende blik te hebben.
Hij had alleen maar onvoldoendes, op economie na, daar had hij een 8 voor.
Toen mevrouw Van der Graaf de laatste rapporten van het jaar uitdeelde zei ze tegen Thomas het volgende: “Zozo Thomas, helaas blijf je zitten, maar ik kan wel zien dat jij flink je best hebt gedaan! 10 minpunten in plaats van 11.” Ze klapte in haar handen. “Ik denk dat jij later nog eens spijt zult krijgen omdat je dit jaar niet je best hebt gedaan”
“Hoezo spijt?” antwoorde Thomas. “Ik ga het volgende jaar wel gewoon halen hoor, dus ik zou niet weten waar ik later spijt van zou krijgen. Sterker nog, ik vind het eigenlijk wel goed van mezelf, ik heb namelijk dit hele jaar ervaren als een grote vakantie. Best wel lekker toch?”
Mevrouw Van der Graaf zweeg, ze glimlachte een beetje op een rare manier. “Volgend jaar gaat het vast anders worden.”
Thomas werd er een beetje bang van…
Thomas had het jaar dus niet gehaald, en dacht dus dat hij volgend jaar weer in 6 VWO zou zitten. Maar eerst ging hij nog even lekker genieten van zijn vakantie…
5. Vakantie en transport
Thomas deed lekker helemaal niks in de vakantie. Er waren al 5 weken voorbij, de laatste week van de vakantie was aangebroken.
Mevrouw Van der Graaf had contact opgenomen met de moeder van Thomas. Ze wilden voorbereidingen treffen, want hoe zouden ze ervoor zorgen dat Thomas zomaar vrijwillig naar het huis van mevrouw Van der Graaf zou gaan?
Mevrouw Van der Graaf had een idee. Ze had een flesje met een sterk soort slaapmiddel. Ze vertelde aan de moeder van Thomas dat zij het stiekem een keer in het drinken van Thomas moest doen. Hij zou dan voor ongeveer 24 uur lang aan een stuk door slapen. En in die 24 uur zouden de ouders van Thomas hem met de auto bij mevrouw Van der Graaf kunnen brengen.
Op een dag bij het ontbijt had de moeder van Thomas het slaapmiddel in zijn sinaasappelsap gedaan.
Na het opdrinken daarvan zei Thomas al binnen een paar seconden dat hij zich bizar moe voelde, en even later lag hij met z’n hoofd op de ontbijttafel te slapen.
Thomas zijn ouder kwamen gelijk in actie, ze belde mevrouw Van der Graaf dat ze er aan zouden komen. Met z’n tweeën sleepte ze Thomas richting de auto.
Eenmaal aangekomen bij het huis van Mevrouw Van der Graaf belde ze aan.
Mevrouw Van der Graaf deed open, en ze hielp de ouders van Thomas met hem uit de auto te sjouwen, en vervolgens in haar huis op de bank te leggen.
“Oké” zei mevrouw Van der Graaf. “Het moment van afscheid is aangebroken. U zult na vandaag uw zoon 2 jaar lang niet meer zien.”
De moeder van Thomas gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. Z’n vader gaf hem een soort van bemoedigend schouderklopje, al merkte Thomas daar uiteraard niets van, want hij lag in een diepe slaap.
6. De voorbereiding
Het was 12 uur ‘s middags, Thomas zou pas op z’n vroegst morgenochtend om 9 uur wakker worden. Mevrouw Van der Graaf had alle tijd om goede voorbereidingen te treffen.
Het huis van mevrouw Van der Graaf leek van buiten op een normaal ietwat klein vrijstaand huis. Maar wat je van buiten niet kon zien was de enorme kelder die er onder zat. De kelder liep ver onder de grond door, en had verschillende kamers. De kamers waren ingericht voor het geheime werk dat ze vroeger deed met ontspoorde jongeren. Ze had een soort slaapkamer waar een wat ‘medisch sausje’ overheen was gegoten, een isoleercel en een straf-kamer.
Ze besloot dat Thomas het beste wakker kon worden in de slaapkamer. Ze had daar een goed stevig bed staan, waar ze lastige jongeren (indien nodig) goed aan kon vastbinden met behulp van de segufix die erop lag.
Ze sleepte Thomas langzaam de trap af richting de kelder. Onderweg stootte ze per ongeluk z’n hoofd tegen de trapleuning, maar hij sliep gewoon door.
Toen ze eenmaal in de slaapkamer was legde ze hem op het bed. Vervolgens begon ze hem helemaal uit te kleden. Toen hij eenmaal naakt op bed lag deed ze hem als eerst een dikke blauwe luier met 2 inleggers om. Daarna deed ze hem een effen witte pyjama aan. Toen bond ze hem vast aan bed in de segufix. Armen, buik, benen, alles lag vast.. Als laatste deed ze een hele grote speen in z’n mond die je met een plastic bandje achter z’n hoofd vast kan zetten, zodat hij hem onmogelijk uit kan spugen. Ook deed ze nog een blinddoek om, zodat hij morgen ochtend nog lang in onzekerheid zal verkeren.
Mevrouw Van der Graaf trok het bedlaken op tot aan zijn kin, en besloot om hem toen alleen te laten, en lekker verder te laten slapen. Ze verliet de kelder.
Mevrouw Van der Graaf had allemaal opname apparatuur in de kelder, zodat ze hem via monitoren, en geluidsboxen op de begane grond gewoon in de gaten kon houden. Ze zou vanavond naar bed gaan, en was van plan om de volgende dag al één van de meest vreselijke martelingen uit te voeren.
Ze was wel een ochtend mens, ze ging om 10 uur ’s avonds naar bed, en zette haar wekker om 6 uur ’s ochtends om er zeker van te zijn dat zij eerder wakker zou zijn dan Thomas.
Net voordat ze naar bed wou gaan, schoot haar nog wat te binnen. Ze ging nog snel even naar de kelder om nog even wat bij Thomas te doen. In de slaapkamer stond een medicijnkast. Mevrouw Van der Graaf snuffelde er even in, en toen pakte ze een plastic flesje waar zetpillen in zaten. Ze pakte er eentje uit, en ging met de pil naar Thomas. Ze stak haar hand in de luier van Thomas, en zocht naar zijn anus, toen ze die gevonden had duwde ze de zetpil er in. “Zo.” Zei ze. “Wat zul jij morgen ochtend toch gaan genieten van wat jou zal overkomen.” Gniffelde Mevrouw Van der Graaf.
Inmiddels was het al kwart over 10, en ging ze echt slapen.
7. Help waar ben ik in terecht gekomen!
De volgende ochtend werd mevrouw Van der Graaf wakker van haar wekker. Ze had er echt zin in vandaag. Maar eerst was ze van plan om een marteling uit te voeren die voor een patiënt een zeer grote psychische impact heeft.
Namelijk tot 7 uur ‘s avond niets doen!
Om kwart over 9 werd Thomas langzaam wakker. Hij was nog erg suf van het slaapmiddel, hij verkeerde eerst nog enige tijd in een semi-wakkerstand. Maar op een gegeven moment was hij toch echt wakker en deed z’n ogen open, maar hij zag niks! Hij knipperde een paar keer, maar het hielp niet. Hij voelde hoe er iets om z’n hoofd zat gebonden ter hoogte van zijn ogen. Z’n wimpers raakte hetgeen waar hij mee geblinkdoekt was. Hij merkte dat hij iets groots rubberachtigs in z’n mond had, maar hij kon het niet uitspugen! Z’n kaak voelde helemaal verkrampt. Hoe lang lag hij al zo?
Hij wou met z’n handen in z’n ogen wrijven en dat ding uit z’n mond halen, maar die bleken vastgebonden! Hij schrok zich een ongeluk en raakte in paniek. Schoppen, slaan, overeind komen, het lukte allemaal niet. Hij lag helemaal vast. Hij kon niks zien.
Thomas probeerde om hulp te schreeuwen, maar dat wat in zijn mond zat dempte het geluid.
Toen kwam het ergste, hij voelde erge buikkrampen. Hij had van die buikkrampen die je ervan bewust maken dat dunne ontlasting gaat krijgen.
Hij voelde hoe zijn darmen in de weer waren. Hij zou dit nooit lang vol kunnen houden.
Hij vroeg zich af hoe hij in deze situatie terecht zou zijn gekomen? Zou het een hele slechte grap van zijn vrienden zijn ofzo? Hij kon het zich niet voorstellen. Zou hij een ongeluk hebben gehad en nu in het ziekenhuis liggen? Hij bedacht allerlei scenario’s, van ontvoering tot gewoon een slechte nachtmerrie.
De darmkrampen werden erger, en hij begon zich voor te stellen hoe het zou zijn om in z'n onderbroek te poepen, voor zover het poep zou zijn, want hij zou zomaar aan de dunne kunnen zijn. Hij walgde van het idee, dat als hij niet snel naar een wc zou kunnen gaan hij het daadwerkelijk in z’n onderbroek moest doen.
Hij hield het nog zeker 30 minuten vol, maar de pijn werd te erg. De tranen rolde over z’n wangen, hij maakte kreunend geluid en maakte rare stuiptrekkingen met z’n lichaam. Hij deed een ultieme krachtsinspanning in de hoop dat hij opgemerkt zou worden door... tja, z’n vrienden? verpleegster? kidnapper?
Mevrouw Van der Graaf had ook al via een monitor gezien dat Thomas het een beetje lastig had, en ze zat met volle teugen te genieten achter een grootte monitor terwijl ze haar ontbijt op at. Ze zette speaker die het geluid uit de kelder verzond nog wat harder.
Thomas besefte dat hij z’n onderbroek zou bevuilen, en dacht erover na of hij zou proberen om maar een beetje te poepen, of echt alles er uit te persen.
Hij besloot om het zo weinig mogelijk te laten zijn, maar wel genoeg zodat hij geen erge last meer zou hebben van zijn buik.
Langzaam aan probeerde hij te ontspannen, en een klein beetje te poepen.
Eerst leek het te lukken, en hij voelde hoe hij een beetje in z’n onderbroek poepte. Maar zijn buik deed nog steeds zeer, dus hij besloot de druk op zijn darmen nog een beetje op te voeren.
En toen gebeurde het. Alsof je de kurk uit een flinke geschudde champagne fles schiet. Dat wat zich had opgehoopt in zijn darmen kwam er in volle vaart uit. Thomas het er geen controle meer over.
Het gevoel van hoe de ontlasting zich door zijn onderbroek verspreide deed hem walgen. Hij zou honderd en één woorden willen schreeuwen in de trant van ‘iew, gadver, jakkes, etc’.
Maar mevrouw zat aan de ontbijttafel met een flinke grijns op haar gezicht te luisteren naar “mmmppfffPPPFFMFMMFPP”.
Terwijl Thomas poepte hoorde hij zijn “onderbroek” kraken. Gebruik makend van de minimale bewegingsvrijheid die hij had, hoorde hij het weer. Opeens kwam Thomas tot de conclusie dat hij helemaal geen onderbroek aan had, maar een luier!
Iemand moest hem een luier hebben omgedaan. En hij wist zeker dat iemand ervoor had gezorgd dat hij hem zou gebruiken. Maar hij kon zich niet bedenken wie.
Ondertussen voelde hij zich heel erg vies. En langzaam aan werd de geur in de ruimte waar hij lag er ook niet aangenamer op. Hij voelde hoe de warme brei in zijn luier langzaam afkoelde. De luier nam wel wat vocht op, waardoor de substantie in zijn luier iets massiever werd.
Na nog een tijdje te liggen balen van de situatie waarin Thomas nu verkeerde, besloot hij dat hij maar beter weer kon gaan slapen. Dat lukte na een tijdje ook. Maar na een uurtje werd hij weer wakker. Hij voelde dat de massa in zijn luier afgekoeld was. Het voelde toch niet meer zo heel erg smerig als in het begin, maar de stank in de kamer was er niet minder op geworden.
En toen voelde hij opeens de druk op zijn blaas. Hij kon wel door de grond zakken. Hij kon zich het ontbijt van gisteren nog herinneren, hij had een grote mok thee gedronken en ook nog wat sinaasappelsap. maar van alles daarna wist hij gek genoeg niks meer.
Hij wist nog dat toen hij gisterochtend was opgestaan, hij gelijk naar de wc was geweest om te plassen.
Maar nu moest hij plassen van de thee en de sinaasappelsap.
Hij kon zichzelf wel voor z’n hoofd slaan, omdat hij niet had geprobeerd om te plassen toen hij ook moest poepen. Want hij realiseerde zich dat met een plas erbij alles waarschijnlijk weer viezer aan zou voelen.
Uiteindelijk kon hij ook de strijd tegen zijn blaas niet winnen, dus hij besloot z’n blaas te legen.
Eerst merkte hij weinig, omdat de plas eerst geabsorbeerd werd op de plek waar zijn penis de luier raakte. Maar toen die plek in zijn luier verzadigd raakte werd de plas daar niet meer geabsorbeerd, en liep de plas langzaam naar beneden. Hij voelde hoe de warme pis over z’n ballen stroomde, het gaf een beetje een branderig gevoel. Maar ergens, ergens voelde het ook wel lekker, zo dat warme vocht op z’n ballen. Maar hij kon er niet van genieten omdat hij het idee zo smerig vond.
Langzaam mengde de warme pis zich met de lauwe poep in zijn luier.
Als hij z’n lichaam bewoog voelde hij dat de warme zompige massa in zijn luier heen en weer schoof. Het was, by far, het smerigste wat hij ooit gevoelt had.
En tja, het was ochtendplas... Het klimaat in de ruimte waar hij lag, werd er niet beter op.
Angst over wat er zal komen, de walgelijke situatie waarin hij zich bevond, het werd hem teveel. Een combinatie van angst, woede en verdriet maakte iets in hem los. Het was een soort woedeaanval. Uit alle macht probeerde hij lost te komen, het moest eruit gezien hebben als iemand die een epileptische aanval had. Maar het enige resultaat was dat de inhoud van zijn luier zich meer verspreide. Uiteindelijk gaf Thomas het op, hij was verslagen. Al jammerend viel hij weer in slaap.
Wordt vervolgd
