AB/DL en je ouders... Vertellen?

Ares

Forumleiding
Ooit was er een dag dat je tot de conclusie kwam dat de afkorting ‘AB/DL’ (gedeeltelijk) op jou van toepassing was.  Je voelt je misschien soms graag klein en/of je vindt het fijn om luiers te dragen. Het zijn gevoelens/verlangens die je waarschijnlijk heel je leven zult houden. Het maakt onderdeel uit van wie jij bent. Het is één van de vele onderdelen van jouw identiteit.

Je ouders weten ook wie je bent, ze hebben je groot gebracht. Wellicht woon je nog bij ze en zorgen ze voor je. Uiteraard ken jij jezelf het beste, maar op de 2e plaats komen toch vaak de ouders. Je ouders kennen je meestal door en door.

Maar hoewel jij ooit op een dag tot de conclusie kwam dat je kennelijk een ‘AB/DL’ was, weten je ouders daar wellicht niks van. Dit specifieke onderdeel van wie jij bent, is wellicht een groot geheim voor ze. Je bent misschien wel heel voorzichtig hiermee. Misschien heb je een verstopplek voor je luiers, je zorgt er wellicht voor dat je internethistorie niet wordt opgeslagen, etc.

Op zich gaat het tot dusver allemaal goed op deze manier, maar toch… Het geeft spanning. Misschien heb je de angst om ontdekt te worden, misschien voelt het gewoon niet goed om dit onderdeel van jezelf voor je eigen ouders verborgen te houden. Dit zijn dingen waar vrijwel iedere AB/DL wel op enig moment mee in zijn/haar maag zit.
Maar moet je het dan vertellen? En zo ja, hoe dan?

Als je had gehoopt om in dit artikel het antwoord op deze vragen te vinden, helaas…
Iedereen zit in een andere situatie, niet iedereen beleeft AB/DL op dezelfde manier, en vooral: niet iedereen heeft dezelfde soort ouders. Dus of je er goed aan doet om het je ouders te vertellen? Er is maar één iemand die die inschatting het beste kan maken, en dat ben jij zelf!

Als je het overweegt om het aan je ouders te vertellen, is het belangrijk om even een paar dingen helder te hebben voor jezelf:

Waarom heb je de wens om het aan je ouders te vertellen?
Is het de angst om ontdekt te worden? Voelt het niet goed om een deel van je eigen identiteit voor ze verborgen te houden? En wat hoop je te bereiken? Hoop  je dat je ouders zeggen dat ze deze kant van je accepteren? Hoop je dat je niet alles meer super stiekem hoeft te doen?

Heel belangrijk: Hoe schat je in dat je ouders reageren?
Is men binnen het gezin erg open of juist gesloten over intieme zaken? Zijn je ouders erg open minded, of juist niet? Ga voor jezelf eens na of je weet hoe ze over andere, enigszins gerelateerde, onderwerpen denken zoals bijvoorbeeld de acceptatie van LHBT’ers.

Wat valt er te winnen en wat valt er te verliezen?
Misschien zeggen ze je dat het goed is, ze accepteren deze kant van je. Ze zijn blij dat je geen geheimen voor ze wilt hebben. Misschien hoef je nu niet meer alles stiekem te doen. Misschien kun je nu makkelijker je luiers bestellen en thuis opbergen.

Of wordt het je verboden? Moet je naar een psycholoog? Gaan je ouders misschien juist wel controleren of je niet stiekem tóch aan luiers probeert te komen? 

Met al deze vragen kun je zelf het beste de inschatting maken wat wijs is.




Nog wat extra overdenkingen:

Stel je hebt zelf kinderen, zou je willen dat zij het je zouden vertellen als ze AB/DL waren?

Hoe zou je het vinden als één van je eigen ouders jou vertelt dat hij/zij AB/DL is? Wil je dat weten?

Weet je wel zeker dat je ouders het niet al weten? Misschien heeft je vader of moeder al eens iets gevonden op je kamer. Misschien hebben ze toen wel besloten dat de situatie zoals die nu is (er niet over praten), goed is.
 

DipsandBricks

Gewaardeerd lid
Ik zelf zou het wel willen vertellen aan mijn ouders want om geheimen te hebben voor je ouders hebben vind ik toch lastig. Maar aan de andere kant heb ik het idee dat ze het misschien wel weten. Laatst moest ik snel weg en heb ik mijn verstop-plek niet goed afgedekt en een pak DryNites en inlegluiers lagen toch goed inzicht. Heb er verder niks over gehoord maar ik weet niet zeker of mijn ouders het weten. Verder zijn ze wel open over homoseksualiteit en dat soort dingen ze zeiden ook dat als ik jongens val dat dat ook gewoon niet erg is. Maarja ik weet wel dat ik hetero ben... iig misschien weten ze het maar vertellen ze het niet.

Misschien gewoon om geen conflict te krijgen met mij want buiten dit om help ik altijd en doe eigenlijk nooit moeilijk tegen mijn ouders. Opzich laat ik niks van rommel achter of gebruikte luiers laten slingeren (dit was in het verleden wel eens anders) dat ook niet dus als ik hun niet confronteer hiermee vinden ze het denk ik wel best.
Daarnaast ben ik ook bij mijn volle verstand dus naar een psycholoog zullen ze mij ook niet snel sturen.

Ook knuffel ik nog steeds openlijk in huis met mijn favoriete knuffel en dit accepteren ze ook gewoon van: dat ben ik gewoon. Maarja dat is natuurlijk makkelijker te accepteren dan het ABDL-verhaal.
 
Bovenaan Onderaan